Bostonka jest jedną z chorób, na występowanie której narażone jest dziecko w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Wywołuje ona wiele nieprzyjemnych objawów, które zwykle są uciążliwe dla malucha. Dowiedz się, jak rozwija się to schorzenie i w jaki sposób można mu zapobiec.

Choroba dłoni, stóp i jamy ustnej (HFMS) to choroba, którą wywołuje tzw. wirus bostoński. Zwykle dotyka dzieci w wieku 2-10 lat i dość szybko się rozprzestrzenia.

Wirus bostoński nie jest groźny dla zdrowia

Przyczyną choroby bostońskiej są enterowirusy – najczęściej wirusy Coxsackie A5, A9, A10, A16, B1, i  B3. Niekiedy jednak może dojść do zakażenia enterowirusem 71.

W większości przypadków wirus bostoński nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia dziecka. Objawy ustępują najczęściej samoistnie, a ryzyko występowania powikłań jest bardzo znikome. Wyjątek stanowią zachorowania u najmłodszych dzieci odnotowywane w krajach południowo-wschodniej Azji.

Okres wylęgania i zakaźność

Okres wylęgania wirusa bostońskiego trwa od 3 do 5 dni. Pierwsze objawy typowej dla bostonki wysypki pojawiają się w 2-3 dniu choroby.

Zakaźność jest wysoka – wirus szybko rozprzestrzenia się poprzez kontakt bezpośredni z wydzielinami. Skłonność do przenoszenia infekcji utrzymuje się aż do momentu całkowitego zniknięcia wysypki. Zaś w przypadku wirusów znajdujących się w kale – nawet do kilku tygodni. Dlatego zaleca się, by chore dziecko w okresie objawów gorączkowych i wysypkowych miało ograniczony kontakt z innymi osobami.

Objawy w pierwszej fazie choroby nie są typowe

Choroba bostońska rozwija się, nie dając w pierwszej fazie typowych objawów. Dziecko może uskarżać się na złe samopoczucie i być rozdrażnione. Pojawia się gorączka i ból gardła. Rzadko kiedy dochodzi do wymiotów czy biegunki.

Pęcherzykowa osutka – objaw charakterystyczny

Dopiero w drugiej fazie choroby, gdy pojawia się wysypka w postaci surowiczych pęcherzyków, można podejrzewać bostonkę. Zmiany skórne zwykle zlokalizowane są w gardle i jamie ustnej, na dłoniach i podeszwach stóp, a niekiedy – na pośladkach oraz tułowiu.

Pęcherzyki są bolesne i swędzą. Zwykle mają średnicę 3-7 mm, ale mogą się powiększać i tworzyć owrzodzenia. Chociaż nie ma konieczności smarowania ich maścią, należy zachować szczególną ostrożność – aby nie doszło do zakażenia bakteryjnego.

Kiedy choroba bostońska ustępuje?

Nie ma potrzeby prowadzenia leczenia specjalistycznego, ponieważ wirus bostoński znika samoistnie. Wraz z nim znikają wszystkie objawy – najczęściej w okresie 2-3 tygodni.